Een muzikale ode aan het weedje, lurk met een rietje wat Fernández weg voor de vuist. Contraband contrast met die druk pratende gast, laatst laat op dat terras, met die puist. Torende hoog uit boven het geluid van die bevallige brassband. Wat een vent was dat.
Licht benevelde bass, dreunt zo lekker door, dus tast ik omfloerst op het gehoor naar de dropjes op de floor. Naar m'n mallemoer, chips dat was me toch een Tour. Nader de 9de etappe, scorend als Mebappe. Helemaal weer in m'n nopjes, geef m'n poesje kopjes, gelukzalig in m'n sas.
Die hardnekkige hoest, het moest zo zijn. Neem nog een hijs en het voelt weer koest. Wat roest op m'n looien pijp, dat is de prijs, desondanks knettertje leip. Het doet altijd een beetje pijn als je mooi wilt zijn. Of wezen, laten we wel wezen, smeerkezen smeren em snel met de trein, als ze meelezen.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.