Leg dan eens een keer uit wat dat dan precies is, die asielcrisis, ipv dat schreeuwen de hele tijd? Al snap ik dat dat mogelijk niet gaat lukken Raul, want het kabinet kan het ook niet echt uitleggen.
En natuurlijk wat Jan zegt
"In politiek en media woedt een debat over de vraag of er in Nederland wel gesproken mag worden van een ‘asielcrisis’. Daarbij circuleren onder tegenstanders van die gedachte minstens vijf opvattingen die gerust als desinformatie aangemerkt kunnen worden. Ze hebben alle vijf gemeen dat de omvang en impact van asielmigratie gebagatelliseerd worden. Migratie-expert Jan van de Beek zet ze op een rij.
‘De asielinstroom is maar 10 of 12 procent van de totale immigratie.’
Deze gedachte werd de afgelopen jaren onder andere geuit door migratieonderzoekers, journalisten en vertegenwoordigers van organisaties als het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut, de Adviesraad Migratie en het ministerie van Justitie en Veiligheid. Zoals ik eerder uiteenzette in Wynia’s Week is dit juist maar toch misleidend.
Op zichzelf klopt het dat asielmigratie relatief gering is; over de periode 2013-2022 maakt asielimmigratie inderdaad slechts 12 procent uit van de totale immigratie. Maar asielmigranten blijven veel vaker lang of permanent in Nederland dan studie- en arbeidsmigranten. Als we kijken naar het migratiesaldo – immigratie minus emigratie – dan is asiel over de periode 2013-2022 minstens een kwart van de totale immigratie en in omvang ongeveer even groot als arbeidsmigratie.
Zelfs dat is nog een onderschatting, vanwege de gezinsmigranten die komen nadat de nareisperiode van een half jaar verstreken is. Nareis en gezinsmigratie vormen samen eerder ongeveer 50 procent van de totale asiel-gerelateerde immigratie.
‘Uiteindelijk gaan de statushouders aan het werk en komt alles goed.’
Een eerdere variant van deze misvatting – onder andere tijdens de vluchtelingencrisis van 2015 gepropageerd door toenmalig COA-directeur Gerard Bakker – was dat met name Syrische asielzoekers gemiddeld zo hoog waren opgeleid dat Nederland er beter van zou worden. Inmiddels is die mythe allang doorgeprikt.
Een nieuwe variant is dat asielzoekers na een moeizame start uiteindelijk aan het werk gaan en dat het dan allemaal goed komt. Een recent voorbeeld is een tweet van Maarten Keulemans, een wetenschapsredacteur van de Volkskrant. De meeste statushouders hebben volgens Keulemans al na vijf jaar een baan. Als ‘bewijs’ levert hij een wat gedateerd grafiekje over de uitkeringsafhankelijkheid van asielzoekers die in 2014 naar Nederland kwamen.
Wie echter het CBS-dashboard Asiel en Integratie raadpleegt, ziet na enig rekenwerk dat van het cohort 2014 slechts 18 procent een baan heeft gedurende de eerste vijf verblijfsjaren. In de periode daarna stabiliseert het percentage met baan rond 49 procent, minder dan de helft dus. Bovendien gaat het merendeels om deeltijdbanen en ligt het besteedbaar inkomen na vijf verblijfsjaren nog slechts rond de helft van het Nederlands gemiddelde.
Bovenstaande uitspraken deed Keulemans in de context van een tweet waarin hij suggereert dat, als je spreekt van een ‘asielcrisis’, je ook wel zou kunnen spreken van een ‘ouderencrisis’: ‘Ze hebben haast allemaal een uitkering, souperen veruit de meeste zorgkosten, drinken en veroorzaken woningnood omdat ze gezinswoningen bezet houden. Daarom: #ouderencrisis!’
Als een andere Twitteraar hem er fijntjes op wijst dat ouderen hun leven lang hebben gewerkt en belasting hebben betaald, antwoordt Keulemans: ‘Die asielzoekers gaan dat nog doen.’ En dat laatste is een misrekening. Ongetwijfeld gaan asielzoekers wel iets betalen, maar veel te weinig. Berekeningen op basis van grote hoeveelheden gedetailleerde CBS-microdata laten zien dat de gemiddelde asielzoeker de schatkist netto € 800.000 kost over de levensloop. De betaalde premies en belastingen zijn simpelweg veel te laag om de hoge kosten te dekken.
Deze tweets van Keulemans illustreren ook mooi het vijfde en laatste punt: de misvatting dat er geen asielcrisis is.
‘Er is geen asielcrisis (maar een opvangcrisis).’
Het verhaal dat er geen asielcrisis is kent vele varianten. Eén variant is dat er geen sprake is van een asielcrisis in juridische zin. Er is geen sprake van een acute noodtoestand, die door overmacht is ontstaan. Eerder is de crisis het gevolg van een gebrek aan opvangcapaciteit. Het is een opvangcrisis, heet het dan.
Allereerst: in tijden van extreme woningnood ‘kan de overheid het niet maken’ om een grote reserve-asielopvangcapaciteit in stand te houden, met woonunits waar menige twintiger die noodgedwongen nog bij paps en mams op zolder woont, alleen maar van kan dromen.
Daarnaast is het evident dat de opvang vooral overbelast is omdat de verwerkingscapaciteit van de IND is overschreden en de doorstroom naar sociale huurwoningen stokt vanwege de woningnood. De opvangcrisis is dus geen oorzaak, maar een gevolg van een asielinstroom die de absorptiecapaciteit overschrijdt.
Een andere variant is dat de asielinstroom nu helemaal niet hoger is dan bij eerdere asielpieken. Op zichzelf klopt dat. Echter, de instroom in de jaren negentig bestond voor een fors deel uit Europeanen die relatief ‘goed’ integreerden. Afgemeten aan hun nettobijdrage aan de Nederlandse schatkist ongeveer ‘twee keer zo goed’ als asielmigranten uit Afrika en het Midden-Oosten.
Belangrijker nog: de effecten van asiel zijn cumulatief. Omdat de integratie zo slecht verloopt, wordt met elke nieuwe asielpiek de integratie-opgave verder vergroot. Dat blijkt uit een toenemend beslag op de bijstand, het (special needs-) onderwijs, de zorg en de sociale huur. Zoals de overheid terecht stelt, komen grondwettelijke taken inzake zorg, onderwijs en huisvesting mede door asielmigratie steeds verder onder druk te staan. Dit alles is echter het topje van de ijsberg.
Alle integratieseinen op rood
In mijn boek Migratiemagneet Nederland (verschijnt 18 oktober bij Uitgeverij Blauwburgwal) toon ik op basis van veel data aan dat bij asielmigratie uit Afrika en het Midden-Oosten alle integratieseinen op rood staan. Met realistische demografische scenario’s laat ik zien dat de asielmigratie uit die regio bij ongewijzigd beleid naar verwachting hoog zal blijven. Asielmigranten zullen dan een steeds groter deel van de bevolking vormen.
Het opleidingsniveau van de eerste generatie en de opleidingspotentie van de tweede generatie zijn beide ondergemiddeld, hetgeen de verzorgingsstaat ondermijnt. De integratieproblemen worden verder versterkt door een zeer grote ‘culturele afstand’ (heel andere normen en waarden) en een geringe geneigdheid tot het aangaan van gemengde relaties, dé integratiemotor bij uitstek.
De overheid kan integratie van deze groep hooguit een beetje faciliteren, maar niet afdwingen. Dat is de echte asielcrisis. Die asielcrisis is er al en zal bij ongewijzigd beleid steeds groter worden. Bij het klimaatbeleid probeert men problemen die zich grotendeels in de toekomst af zullen spelen, nu al met beleid te ondervangen. Bij de asielcrisis moeten we dat ook doen. Regeren is vooruitzien!"
ja gelezen. Het is ernaar toe praten wat ie doet, betekent nog niet dat er een asielcrisis is. Wat er wel is: een wokkiecrisis. Er zijn er teveel, en ze integreren niet goed in normaalland. Wat zijn hier de opties?
Jammer verder dat je zoveel haat hebt naar mensen die huis en haard hebben verlaten, op zoek naar een veiliger en betere toekomst.
Geen enkel- ik herhaal GEEN ENKEL- aangevoerd argument rechtvaardigt een asielcrisis. Lijkt erop of het in wokkieland alleen nog maar gaat over het woord crisis. Maar die crisis zit in de eigen kop, en de eigen broek.
Ik ben geen voorstander van het begrip normaalland, je dient wel degelijk het sentiment van de PVV-aanhang in acht te nemen voor het totaalplaatje. Anderzijds verwacht ik dan wel wat inzicht met betrekking tot dat zowel de 'crisis' an sich als de weg daarheen ronduit lachwekkend zijn.
Wilders' poging om Orban-style het parlement buitenspel te zetten zal falen, als hij écht zit met de migratie richt hij zich op spoedwet(ten). Maar ik denk dat het allemaal om Sithlordschap gaat.
Normaalland is dát land, waarin we met z'n allen proberen er iets van te maken, met sociaal gevoel, met mededogen, en open te staan voor de moderne tijd. Het sentiment van een groot gedeelte van de pvv-aanhang billijkt juist het tegenovergestelde. Een sentiment van uitsluiting en haat, op basis van onwetendheid, ontevredenheid en laksheid.
Er is overigens ook kraamland, en daarin flikkeren we al die wokkies de noordzee in.
Elke 2 weken besteed ik 1,5 tot 2 uur aan vrijwilligers werk via Humanitas door tijd door te brengen met een weduwe uit Irak in een rolstoel. Over vrijwilligerswerk en goede doelen giften hoor je wmb niet of nauwelijks te lullen. Maar kom dan niet aanzetten met dat ik vreemdelingen of vluchtelingen haat!
Dat is helemaal prima Raul, maar je uitingen door de tijd duiden wel op haat. Misschien worden dingen te snel geschreven, zonder de klank van het echie. Misschien is dat wel de echte crisis: we leven en communiceren steeds vaker online.
Hoewel niet specifiek voor asielzoekers, maar meer specifiek niet-westerse immigranten: de enorme oververtegenwoordiging in criminaliteit en de gevangeniskosten die daarbij horen, de oververtegenwoordiging in werkloosheid, de overtegenwoordiging in het beroep doen op zorg (indien de cijfers hetzelfde zijn als in Belgenland), de overtegenwoordiging in de hulpvraag naar bijles, een beroep doen om leraren die schaars zijn, een beroep doen op de schaarse woningmarkt, jihadis die binnenkomen etc.
Wat is eigenlijk de meerwaarde van asielzoekers, die bijna uitsluitend via veilige landen binnenkomen (en dus gewoon veiligelanders zijn, en een aanvraag horen te doen in het eerste veilige land volgens het Vreemdelingenverdrag, en dat kan dus ook een niet EU-land zijn)? Vrijwel alleen kennismigranten (en dat zijn vrijwel nooit asielzoekers) leveren uiteindelijk per saldo centen op. De rest helpt, gemiddeld gezien, het land naar de klote. #diemeisje
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.